NGF na obwodzie działa w ten sposób na neurony układu współczulnego, ale nie na ich odpowiedniki, neurony katecholaminowe, w mózgu. BDNF zupełnie nie wpływa na neurony współczulne ale np. na neurony zwoju siatkówkowego oraz zwoju dalszego nerwu błędnego, na które nie wpływa NGF. Zarówno NGF jak i BDNF działają natomiast na neurony cholinergiczne przodomózgowia: ze względu na to myśli się o ich zastosowaniu w chorobie Alzheimera.
Innym czynnikiem neurotrofowym, o odmiennej budowie, jest rzęskowy czynnik neurotrofowy (ciliary neurotrophic factor, CNTF), po raz pierwszy wyizolowany w 1979 r. z tkanek oka ptaków, a następnie wykryty w tkankach szczura i królika. Jego gen został sklonowany również z tkanki ludzkiej. CNTF nie jest neurotrofiną i w odróżnieniu od BDNF, CNTF z różnych gatunków nieco się różni. Działanie jego jest szersze, mniej swoiste niż działanie neurotrofin. CNTF pomaga w przeżyciu i dojrzewaniu neuronów niektórych zwojów rdzeniowych i czaszkowych, motoneuronów rdzeniowych, neuronów sympatycznych. Zapobiega on w znacznej mierze utracie neuronów po przecięciach. Badania nad CNTF sugerują, że istnieje szansa, że czynnik ten okaże się skuteczny w nieuleczalnym dotychczas fatalnym schorzeniu, amyotropowej sklerozie bocznej, polegającej na degeneracji nerwów kierujących ruchami mięśni szkieletowych (nerwów motorycznych) wychodzących z rdzenia. Nie ulega wątpliwości, że odkrycie neurotrofin i innych czynników troficznych neuronów, a także możliwość ich otrzymywania w większych ilościach, otwiera nowe perspektywy tak dla zrozumienia mechanizmów rozwoju i wzrostu tkanki nerwowej, jak i dla leczenia schorzeń neurologicznych.
