Konkurencyjną do teorii rewerberacyjnej była teoria chemiczna, zakładająca, że ślad pamięciowy tworzą substancje chemiczne wytwarzane w procesie uczenia i rozmieszczone w niewielkich ilościach w strategicznych miejscach w nerwowych obwodach pamięci. Pierwsze sugestie, że ślad pamięciowy może być substancją chemiczną przyniosły badania wykonane na wolno żyjących robakach płaskich, wypławkach, dalekich kuzynach tasiemców. Wypławki są interesującymi zwierzętami, przede wszystkim ze względu na ich niezwykłą zdolność odtwarzania uszkodzonych części dała regeneracji. Nie tylko osobnik, któremu odcięto część ciała potrafi ją zregenerować, ale i z odciętej części ciała może się odtworzyć nowy, kompletny robak. Początek nowemu wypławkowi może dać nawet maleńka część dała, tak że pokrajawszy zwierzę na kawałki w rezultade otrzymujemy mnóstwo małych, rosnących później, osobników. Wypławek zyskał sobie miano stworzenia „nieśmiertelnego pod nożem”.
