W 1997 r. Fuster zaproponował nową koncepcję śladu pamięciowego. Według niej pamięć nie jest zawarta w poszczególnych złączach pomiędzy neuronami, ale w całych sieciach połączeń pomiędzy neuronami kory mózgowej. Sieci takie są tworzone wówczas, gdy jednocześnie zostaną pobudzone różne grupy neuronalne reagujące na sygnały dochodzące ze środowiska i z wnętrza organizmu, a także mogą być aktywowane w wyniku pobudzenia innych sieci neuronalnych. Sieci te nakładają się na siebie i przenikają, a liczba ich jest praktycznie nieskończona, ponieważ nieograniczona jest możliwość tworzenia połączeń między neuronami. U każdego z nas sieć taka kształtuje się indywidualnie i stanowi naszą charakterystykę. Stąd nie ma dwóch identycznych osobowości i nawet osobniki klonowane mają wyraźną indywidualność. Wiemy to zresztą z życia: naturalne klony ludzkie, jakimi są tzw. bliźnięta identyczne mają inne, chociaż podobne osobowości. Być może nie bylibyśmy dalecy od prawdy, gdybyśmy zespół takich sied, determinujących naszą osobowość, uznali za materialny odpowiednik duszy.
